Dag 15; An amazing day

Vandaag gaat dus wederom het wekkertje vroeg en dit keer voelen we ons goed genoeg om op pad te gaan. We maken ons allemaal klaar, vullen de koelbox met eten en drinken en om half 10 gaan we op weg richting Merrit Island.

Dit ligt in de buurt van Cape Canaveral en we rijden er 1.30 uur op.

Als we de Max Brewer Bridge oprijden ben ik aan het filmen en zien al een dolfijn omhoog komen, dit begint al goed. We stoppen gelijk nog even onder de brug of we nog meer zien maar helaas voor de rest zien we hier geen dolfijnen meer.

We rijden naar de ingang van Black Point Wildlife drive en doen het geld in een envelopje, pakken onze permit en beginnen aan de one way drive.

We zoeken eigenlijk altijd naar gators, schildpadden en een slang zou leuk zijn, wel in de auto niet als we lopend zijn 😅 . Hier zijn we zelfs een keer wilde zwijnen tegengekomen. Maar dit keer zien we zoals altijd vogels, veel vogels. Het is natuurlijk ook winter en er zijn vele vogels die hier overwinteren. We zien vele aparte vogels en ook een aantal spoonbills, ik vind deze vogels altijd wel erg mooi om te zien, vooral als ze vliegen dan springen die kleuren er extra mooi uit.

We doen bijna 2 uur over de gehele route en komen slechts 3 gators tegen waarvan er maar 1 goed zichtbaar was.

Op sommige punten kan je ook stoppen en hebben ze uitkijktorens, uiteraard lopen we hier ook naar toe en zien we het prachtige moerasgebied en het is hier ook zo vredig stil. Ik kan hier altijd erg van genieten. 

Daan heeft nog een mazzel, ik kan nu niet zeggen wij, want hij stopte het gelijk in zijn eigen zak helaas 😂 Maar hij vindt een stapel biljetten. Niemand die er naar zoekt dus Daan houd het in zijn zak. Is altijd een beetje dubbel, leuk dat je het vindt maar iemand is nu ontzettend aan het balen. 

We lopen verder en ik moet ook nog even naar het toilet maar als er 2 dames vandaan komen hoor ik ze al zeggen dat je je adem in moet houden, oh my.

Ik moet toch echt nodig naar het toilet en verzamel mijn moed en houd mijn adem in. Ik ga niet vertellen hoe deze ervaring is geweest 

We rijden weer verder en zien veel auto's stoppen, hier zit echt een hele grote groep met vogels, echt prachtig om te zien.

Als we de trail bijna uitrijden zien we een turtle op de weg, 2 mensen proberen hem naar de kant te lokken want ze kunnen hem niet pakken omdat hij bijt. Op zijn gemak loopt hij weer het gras in en hebben we nog wel wat foto's van hem of haar kunnen maken.

We rijden de trail uit en rijden dan naar de boat ramp waar we al een aantal keer vele manatees hebben gezien.

Het is niet druk, alleen is er precies een boot bezig om af te varen waardoor we dus weinig kans hebben op manatees hier bij de dock, we zien er wel 2 in de verte maar echt goed kan je ze niet zien, dat is een beetje jammer. Wat we wel zien is een dolfijn, dit vinden wel wel heel erg gaaf om te zien. Hij komt continu boven en is eten aan het lokken zodat je de dolfijn soms snel heen en weer ziet zwemmen. Zo mooi om te zien, mijn dag kan al niet meer stuk hoor.

Daan pakt nog even de drone erbij maar als hij alles gereed heeft komt precies de boot weer aan waardoor we de dolfijn ook niet meer zien. Dat is jammer maar we hebben gelukkig nog wat filmpjes via de telefoon weten te maken. We zien later trouwens dat het er minstens 2 zijn die er zwemmen.

We rijden weer verder en gaan nu naar de Manatee observation deck, hier is het iets drukker, qua mensen dan, want er is hier geen ene manatee te zien. We houden het hier dus al snel voor gezien en ik vertel Daan dat er nog meer stukken zijn waar we ook kunnen kijken. Als we een ander pad inrijden, is het een lange, hobbelige weg waar vele mensen in open stukjes aan het vissen zijn.

Hier stoppen we even en zien de dolfijn die we eerder vanaf de andere kant zagen weer zwemmen. Nu pakt Daan dus gelijk de drone er weer bij en krijgt het voor elkaar om de dolfijn vanaf boven te filmen! Happy people over here 😄

Damian en ik gaan een stukje lopen en Daan rijd met Jayden alvast naar achteren. Hier zien Damian en ik nog een dolfijn spelen, hier blijven we nog even kijken, voor Jayden duurt het te lang en komt alweer terug gerend, het is hier een mooi stukje dus ik maak van de jongens gelijk wat foto's.

We lopen richting Daan maar die vertelt al dat hier niks te zien is, dat is jammer maar we mogen niet klagen aan wat we gezien hebben. We maken hier nog even wat foto's van ons samen en gaan dan weer op weg.

Ik heb op de heenweg nog een pad gezien waar we nog even kunnen kijken maar als we er rijden blijkt het een wildlife drive te zijn, Biolab Road.. Deze hebben we jaren geleden eens gezocht en konden hem toen niet vinden, nu dus wel maar hij is niet veel aan. Je ziet hier eigenlijk niks, totdat we toch nog een gator zien liggen op het droge, als we uitstappen om een foto te maken staat er nog een meneer en wijst er nog 2 aan. Toch nog een aantal gators kunnen zien.

Hierna zijn we wel klaar met deze route en rijden we er wat vlotter als normaal uit.

Daan wil nu eigenlijk wel terug naar Davenport rijden maar ik weet dat je hier ook dichtbij het strand zit, met enige tegenzin van Daan gaan we toch nog een bij het strand kijken die hier nog geen 5 minuten vandaan is.

Het is druk en vinden pas bij de 3e parkeerplaats een plekje. We zien veel mensen met grote camera's, fototoestellen lopen en klaar zitten.

Damian vraagt of er dan toch een lancering is, maar ik had deze week gekeken en kon er niks over vinden. Damian wil graag oefenen met zijn Engels want hij doet tweetalig onderwijs en vertelt dat hij even terugloopt om het aan 2 dames te vragen. Nog geen minuut later komt hij vol enthousiasme terug en vertelt dat er over 1,5 uur een lancering is. Jeetje is dat even mazzel hebben. Wij willen dit al zolang een keer meemaken en wachten hier dus graag op.

Jayden en Damian gaan nog even op het strand spelen en wij kijken op ons gemak naar de oceaan en dit is heerlijk rustgevend.

We hebben wel wat dorst en lopen terug naar de auto om even wat te drinken zodat we daarna wat dichterbij via het strand gaan lopen voor de lancering.

Echter bij de auto stapt er een man uit naast onze auto en eigenlijk hebben we daar onze 1,5 uur gestaan en gekletst met deze man. Dit is zijn 54e lancering die hij gaat bekijken en vertelt ons dat het een prachtige dag is en hij gewoon zeker gelanceerd wordt. We hoefden niet eens het strand op want vanaf de parkeerplaats hebben we een prima zicht op de raket.

We praten over van alles en nog wat, deze meneer is fotograaf en reist een beetje rond hier in Amerika. Heeft 2 jaar geleden te horen gekregen dat hij nog maar 6 maanden te leven had en sindsdien leeft hij elke dag alsof het zijn laatste is.

Als het bijna zover is gaat hij wat dichterbij staan en krijgt het voor elkaar om bij iemand op zijn truck te staan. Wij hebben mooie plekken op en in onze auto. De kinderen via het panoramadak en ik vanaf de zijkant van de deur. We hebben heel goed zicht en als hij dan afgeschoten word is het echt machtig, gewoon geen worden voor. Wat een snelheid en wat een geluid komt daar vanaf, zelfs autoalarmen gaan er hier af. 

We zijn allemaal onder de indruk!

Zodra het afgelopen is, stappen we wel gelijk de auto in om weg te rijden want het is echt mega druk en maar 1 weg om hieruit te komen.

We rijden voor de drukte dus het park uit, we zijn er allemaal best stil van.

Ik vertel tegen Daan dat dit toch wel de geluksmomentjes zijn, wat een gave dag is dit geweest zeg!

Nu weer onderweg naar huis en bespreken we wat we gaan doen met het eten.

We gaan dit keer naar Logans want daar heeft Daan geen last van gekregen de vorige keer. 

De wachttijd is 25 minuten maar in werkelijkheid wachten we 10 minuten.

Het eten is dit keer mwah, de fries van mij waren niet goed doorgebakken. Jayden zijn spareribs waren zo dik dat het taai is, dit is dan jammer.

De serveerder is ook elke keer nergens te bekennen, dus we laten het er maar bij.

De jongens, vooral Jayden is moe en is dan ook blij dat we naar de villa gaan.

We zijn in 30 minuten weer bij de villa doordat we in de file terecht komen op de, hoe kan het ook anders, de I-4

Bij de villa aangekomen zijn mijn ouders op pad en is het voor ons tijd om te relaxen. Huispak aan, kopje thee, openhaard aan en boekje lez.... oh nee blogs schrijven 😉, eerst voor de mensen thuis wat leesvoer en daarna ga ik verder met mijn boek.

Voor morgen hebben we niks op de planning staan, dit is nog een verassing.